Površina: 38.183 km²
Broj stanovnika: 2.192.166 (2000)
Pozivni broj: 42

Konija je jedan od prvih naseljenih gradova u istoriji čovečanstva, i još uvek ima tragove mnogih starih civilizacija koje mu daju atmosferu grada muzeja. Zbog svog položaja u središtu gole anatolske stepe, bio je jedan od najvažnijih trgovačkih centara na Putu svile. Plodna zemlja oko grada Konija takođe je srce turske poljoprivrede, koja je glavna industrija. Utonuo u tradiciju, ovo je jedno od najkonzervativnijih i najreligioznijih mesta u zemlji, i poznato je kao usvojeni dom Dželaledin Rumija, sufičkog mistika koji je osnovao sektu Kovitlajući Derviš. Danas je to još uvek mesto sufičke prakse i učenja, i jedna od glavnih atrakcija za posetioce Mevlana muzeju, bivšem prebivalištu derviša.

Distrikti: Konija (centar), Ahirli, Akoren, Akšehir, Altnekin, Bejšehir, Bozkir, Džihanbejli, Čeltik, Čumra, Derbent, Derebudžak, Doanhisar, Emirgazi, Ereli, Gunejsnir, Hadim, Halkapinar, Hujuk, Ilgin, Kadinhan, Karapinar, Karataj, Kulu, Meram, Sarajonu, Selčuklu, Sejdišehir, Taškent, Tuzlukču, Jazlihojuk, Junak.

Mevlana Mauzolej i manastir Derivša (Centar): Ideja da se napravi takvo zdanje potiče od želje Sultana-ul Bahaedina Veledina, oca Mevlana, kada je želeo da bude sahranjen tamo nakon svoje smrti 1230. i zdanje je poprimilo oblik grobnice napravljene na njegovom grobu. Nakon smrti Mevlana, grobnicu su tamo napravili Pervane Muinidin i njegova žena Gurdžu Hatun.

Grobnica je dobila svoju sadašnju strukturu derviškog manastira kada se vršila dogradnja, u religiozne i arhitektonske svrhe. Nakon smrti Mevlana, zapravo od 1273. nastavljena su dograđivanja na derviškom manastiru i pretvoren je u muzej nakon proglašenja Republike. U muzeju se nalaze stvari koje su pripadale Mevlanu i drugim dervišima kao i vredni primerci rukom slikanih marama, rukopisi, ornamenti, drvenarija i instrumenti Mevlevi muzike, tepisi i glatki tepisi.

Najatraktivniji deo grobnice je Kube-i-Hadra (Zelena grobnica) iznad groba Hz. Mevlane i njegovog sina sultana Veledina. Unutar zdanja koje je sagradio arhitekta Bedredin tokom seldžučkog perioda 1396. obloga je od zelenih pločica. Unutrašnji zidovi grobnice su ukrašeni gipsanim reljefom i ukrasima. Sarkofag Hz. Mevlane je jedan od najboljih primera drvodeljstva tog perioda. Ipak, ovaj visoki sarkofag je iznad sarkofaga njegovog oca Sultana-ul Uleme Bahaedina Veledina. Na severnoj strani grobnice, nalazi se Semahane, (gde mevlevški derviši izvode semu) i mala džamija koju je konstruisao Kanuni Sultan Sulejman u 16. veku.

Šeb-i Aruz zdenac, s druge strane, nalazi se ispred kuhinje derviškog manastira. U okviru godišnjih komemorativnih ceremonija koje se organizuju u ime Mevlane, kovitlavi ples mevlevških derviša (sema) oko zdenca izvodi se određenih dana nazvanih Šeb-i Aruz (Dan gozbe). Od smrti Hz. Mevlane, to se smatra ujedinjenjem sa Bogom, i ovi dani su preimenovani u dane gozbe. Povrh svega Hz. Mevlana je bio veliki humanista, zalagao se za mir, i bio je mudrac.

Aladinova džamija (Centar): Konija se nalazi na Aladinovom brdu. Prvo umetničko delo Seldžuka datira iz 12. veka. Aladinova džamija nije samo organska celina jer je tokom vremena bila podložna svakakvim promenama. Na veličanstvenoj propovedaonici prve džamije koja je napravljena od ebonovine i datira od 1155., postoje epitafi sultana Mesuta i Klčaslana II, sa imenima majstora Mengumbertija na njima.

U džamiji se primećuju radovi iz dva različita perioda za koja se mislilo da su obavljeni u skladu sa superiornošću propovedaonice kao najstarije seldžučko umetničko delo.

Azizije džamija (Centar): Pošto je prvo zdanje koje je napravio Mustafa Paša 1676. uništeno u velikom požaru 1867., ova džamija koja je ostala do danas napravljena je prilozima Abdulaziza i njegove majke Pertevnijal Hatunun 1872.

İndže Minareli džamija i Teološka škola (Centar): Na zapadnoj padini brda Aladin, teološku školu (medreseh) je napravio seldžukčki vezir Sahip Ata 1260. Uprkos predivnom izgledu krunske kapije, to je obično i neugledno zdanje.

Uzvišeni rad na kamenu predstavlja grandioznost seldžučke arhitekture i demonstrira najhvaljeniju umetnost još od francuske gotike.

Iplikči džamija i Teološka škola (Centar): Na istočnoj strani brda Aladin, smeštena je na putu Aladin. Po zaveštanju medreseha, procenjuje se da je prvo zdanje napravio vizir Šemsedin Altunbanin (Altapa) za vreme Klčaslana II ( do kraja 12. veka). Džamija i medreseh (teološka škola) su prošireni i restaurirani u vreme Hadži Ebu Bekira 1332.

Mihrab (niša u džamiji koja pokazuje u kom je smeru Meka) ukrašen sa dva pojasa bogatim preplićućim geometrijskim motivima pločica u tirkiznoj i ljubičastoj boji, i spiralnim ukrasima (koje su uveliko koristili Seldžuci Anatolije) napravljeni od tirkiznih i tamno plavih pločica, je među najstarijim primercima ove vrste u Anatoliji. Ovo zdanje je postalo veoma poštovano od kad je Mevlana Dželaledin Rumi na tom mestu držao propovedi.

Sahip Ata Kulije (Centar): Nedavna istraživanja su otkrila činjenicu da Sahip Ata Džami ima fasadu sa duplim minaretima i da je to bila drvena džamija na drvenim stubovima. Natpisi kažu da je izgradnju zgrade započeo seldžučki vezir Sahi Ata i da je to bilo remek delo Koluk Bin Abdulaha. U tom pogledu, to je najstarija seldžučka džamija koja je poznata sa drvenim stubovima.

Završena 1283., grobnica i derviški manastir kasnije restaurirani kao kulije, što je kompleks zgrade uz džamiju. Samo je veličanstveni mihrab (niša džamije koja pokazuje u pravcu Meke) dekorisan zaslepljujućim mozaikom pločica koje su ostale do danas.

Lala Mustafa Paša Kulije (Ilgin): Kulije se sastoji od tri dela, džamije, imareta (kuhinje) i gostionice. Džamija čini deo kulija koji pokriva široki deo na bazaru.

Sagradio je Lala Mustafa Paša 1576., kulije je po nekim izvorima bio umetničko delo Mimara Sinana.

Ešrefolu džamija (Bejšehir): U istočnom delu Bejšehir distrikta, nalazi se Ičeri kvart. Napravljen je između 1296.i 1299. i predstavlja najautentičniju i najveću drvenu džamiju u anatolskoj regiji.

Uzvišeni rad u drvetu i kamenu, dizajn, ukrasi mozaičkih pločica zajedno stvaraju harmonično delo sa najnovijim i najzrelijim stilom seldžučke umetnosti.

Jedan od najlepših primeraka popločanih minareta, gde je mihrab džamije kompletno ukrašen tirkiznim, tamno plavim i ljubičastim mozaičkim pločicama, visok je 6 metara i širok 5,5 metara. Struktura odražava ukus Bejlikler Devrija (Ešrefolu poseda) sa bogatim kamenorezom, glaziranim pločicama u unutrašnjosti, ojačanjima i drvenim dekoracijama na minberu (pokriveni podijum).

Grobnica Nasredin Hodže (Akšehir): Na istočnoj strani bedema iz distrikta Akšehir, nalazi se grobnica na groblju koje nosi ime grada. Sadašnji izgled grobnice pružio je Akšehirski glavni Šukru Bej 1905. pošto je struktura teško mogla da zadrži autentičan izgled tokom serije obnavljanja. Samo je glavna grobnica starog zdanja ostala. Na strani glave na sarkofagu majstora humora, nalazi se datum njegove smrti napisan unazad kao 386 simbola njegovih šala.

Sile Sijata manastir (Centar): Među važnim centrima ranohrišćanskog perioda, ovaj manastir je 8 km severozapadno od centra konijske oblasti. Među raznim grobnicama koje su kaluđeri urezali u stene, Akmanastir, Haglos Kharitan (Sv. Koritan), prednjače i to je jedan od prvih manastira na svetu.

Akmanastiır (Haglos Kharitan, Sile): Nalazi se između Konije i Sile. Sastavljen je od zgrada koje formiraju kružnu strukturu oko uklesanih prostorija, sagrađen je 274. godine kao posveta Sv. Horionu.
Haghia Eleni crkva (Sile): Nalazi se u podoblasti Sile i napravljena je 327. tokom vladavine cara Konstantina; bila je prva hrišćanska crkva koja je napravljena u anatolskoj regiji. Crkva je ukrašena figurama Isusa, device Marije i apostola. Na unutrašnjim vratima crkve, koja je pod rekonstrukcijom i trenutno nije u upotrebi, postoji pesma koja na grčkom jeziku turskim izrazima kaže da je ovo zdanje sagrađeno u ime Mihajla Arhonkolana.

Listra (Meram-Hatun Saraj): Nalazi se u Zolkari koja je na zapadu Konije, 1 km od grada Haunsaraj i 400 metara desno od glavnog puta.

Tokom vladavine rimskom imperatora Avgusta, Listra se pridružila kolonizovanim gradovima nikaolinske regije (6, g. p.n.e.). Kasnije je postala najvažniji centar episkopije tokom perioda hrišćanstva. Iako je Sv. Pavle krenuo u Jalvaču (Antiokeja) iz Tarse, odlučio je da dođe u Listraju i propovedao tamo. Već prve godine jedan od deset apostola, Artemus, postao je biskup u Listri. Danas, tragovi naseobina se vide u ostacima u Listri.

Za više informacija o Koniji posetite zvanicni sajt Ministarstva kulture i turizma Republike Turske.